-
1 συμ-πλέκω
συμ-πλέκω, zusammenflechten, verbinden; καὶ ξυνδεῖν, Plat. Polit. 309 b; ξυμπλέκοντες τὼ χεῖρε ἐς τοὐπίσω, Thuc. 4, 4; von der Ehe, Θέτιδι συμπλακείς, Soph. frg. 548; zusammenkommen, ἀπόρῳ γε τῷδε συμπεπλέγμεϑα ξένῳ, Eur. Bacch. 799; von der Begattung, Ael. H. A. 8, 1. 9, 13 und sonst; συμπλακέντα τῇ Σκυϑῶν ἐρημίᾳ, Ar. Ach. 669; übertr., τοὔνομα, Plat. Soph. 268 c; τὰ ῥήματα τοῖς ὀνόμασι, 262 d; συμπλακεὶς λόγος, Theaet. 202 b; συμπλεχϑεῖσιν, Tim. 80 c. – Pass. = sich umschlingen, ἀλλήλοις, Plat. Conv. 191 a; bes. zum Kampfe, wie die Ringer, συμπλακῆναί τινι, mit Einem kämpfen, Her. 3, 78; συμπλακείσης τῆς νηός, 8, 84; Pol. 3, 69, 13; u. Sp., wie Plut. συμπλακέντες διαγωνίζεσϑαι, Them. 8; πᾶσι συνεπλάκη, Polem. 2, 8; auch vom Wortstreite, Plat. Legg. XI, 935 c; συνεπλάκησαν ἀλλήλαις αἱ πράξεις, sie wurden verwickelt, Pol. 4, 27, 2, u. öfter.
-
2 συν-δέω
συν-δέω (s. δἐω), zusammenbinden, -fesseln; ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι ἤϑελον ἄλλοι, Il. 1, 399; von einer Wunde, verbinden, αὐτὴν δὲ ξυνέδησε σφενδόνῃ, Il. 13, 599; Od. 10, 168; τοὺς ζῶντας αὖ δεσμοῖσι συνδήσας βοῶν, Soph. Ai. 62; Phil. 1004; Ggstz λύειν, Eur. I. A. 110; ἣ φίλους ἀεὶ φίλοις συνδεῖ, Phoen. 541; u. in Prosa: ξυνδεῖν καὶ ξυνέχειν οὐδὲν οἴονται, Plat. Phaed. 99 c; καὶ ξυμπλέκειν, Polit. 309 b; συνδήσας τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, Euthyphr. 4 c; Folgde, wie Plut., oft.